Μερικές φορές η ζωή μας ζητάει δεύτερη ευκαιρία

Έχουμε φτιάξει τη ζωή μας, έχουμε στήσει ένα μελλοντικό πλάνο, ξέρουμε πολύ καλά τι θέλουμε. Ωραία όλα αυτά μέχρι να μας πάνε όλα στραβά. Πλέον, δεν ξέρουμε τι να κάνουμε. Αναρωτιόμαστε για το ποιοι είμαστε, τι θέλουμε, τι θα ήταν καλό να κάνουμε μετά. Νομίζαμε πως τα ξέραμε όλα. Είχαμε καθορίσει ένα συγκεκριμένο δρόμο. Τα πάντα έμοιαζαν με ένα παζλ, το οποίο είχαμε συνθέσει πολύ καλά. Όλα ήταν όπως τα θέλαμε εμείς να είναι.

Όταν φτάνει η στιγμή να διαλυθεί το οτιδήποτε και να μην ξέρουμε πώς να αντιδράσουμε, αισθανόμαστε χαμένοι. Δεν έχουμε λύσεις για το θέμα που μας απασχολεί και αισθανόμαστε μειονεκτικά. Ενίοτε, ζηλεύουμε αυτούς που "ξέρουν" και μας πιάνει μια νοσταλγία για όταν "ξέραμε" και εμείς. Το ερώτημα είναι "Ξέραμε πραγματικά;" και το εναλλακτικό ερώτημα είναι "Μόνο αυτό ξέραμε;". Δεν υπήρχε και κάτι άλλο;

Μερικές φορές έχουμε στο νου μας διάφορα. Δεν υπάρχει μόνο ένα πλάνο, αλλά πολλαπλά. Υπάρχει κάποιο "άπιαστο" όνειρο, μια σκέψη διαφορετική, ένα σενάριο επιστημονικής φαντασίας, ένα σενάριο απτό μεν αλλά διαφορετικό. Τέλος πάντων, υπάρχει κάτι, ή δεν υπάρχει και τίποτα. Στην δεύτερη περίπτωση, κατασκευάζουμε τώρα ένα, ενώ στην πρώτη το ακολουθούμε. Τόσο απλά. Δεν λέμε "όχι", δεν λέμε "αυτό δεν θα μπορούσε με τίποτα να συμβεί σε εμένα", "αυτό παραείναι καλό για να το δω να πραγματοποιείται", "σε ένα ιδανικό σύμπαν θα ήμουν αυτό". Λέμε "ναι". Δεν έχει σημασία αν είναι πολύ διαφορετικό από το παρόν μας, Μια νέα αρχή δε θέλαμε; Τι σημασία έχει αν θα είναι κάτι που θα ζήσουμε για πρώτη φορά; Είναι κάτι νέο!

Δεν έχει και τόση σημασία αν θα πετύχει. Σημασία έχει που κουνηθήκαμε, δεν μείναμε στο "ταρακουνηθήκαμε". Είτε αποτύχουμε είτε όχι, προσπαθήσαμε. Αναφέρω πρώτα το αρνητικό ενδεχόμενο, διότι υπάρχει και αυτό στη ζωή. Ωστόσο, πολλές φορές οι καταστάσεις είναι τόσο απρόβλεπτες και απροσδόκητες, που βρισκόμαστε από το πουθενά να κλαίμε από τα γέλια. Κάποια άσχημα πράγματα μας οδηγούν σε κάποια καλά. Αυτό είναι σημαντικό. Οπότε, σκεφτόμαστε.. Τι μπορούμε τώρα να κάνουμε;

Οι αναμνήσεις του παρόντος..

Raining- Of Verona

Πολλές φορές οι αναμνήσεις μας πληγώνουν. Είναι ανυπόφορες, επώδυνες, τις σκεφτόμαστε όλη την ώρα. Ασχολούμαστε με κάποια δραστηριότητα και ξαφνικά ξεπροβάλλει στη σκέψη μας κάποιο περασμένο στιγμιότυπο. Με λίγα λόγια, οι αναμνήσεις μας κυριεύουν. Ζούμε μέσα από τα φαντάσματά τους. 

Πράττουμε κάτι και αμέσως (ή παράλληλα) σκεφτόμαστε κάτι παρόμοιο που κάναμε κάποτε. Μάλιστα, το έχουμε μέσα στο μυαλό μας τόσο έντονα, που είναι κάλλιστα σαν να ζούμε την ανάμνησή μας και να παραγράφουμε -να αγνοούμε- εντελώς την πράξη που κάνουμε αυτή τη στιγμή. Οι κινήσεις μας είναι καθαρά μηχανικές, διότι δεν έχει σημασία να τις παράγουμε από την αρχή, αλλά να τις αναπαράγουμε από το παρελθόν. 

Η ζωή μας μοιάζει με μοτίβο. Θεωρούμε πως ξέρουμε τι θα γίνει στο επόμενο βήμα, καθώς πολύ απλά το έχουμε ξαναζήσει. Αν δεν αντιληφθούμε ότι η κατάσταση μάς είναι γνώριμη, θα το δούμε αργότερα εφόσον οι συνέπειες δεν θα διαφέρουν και πολύ από την προηγούμενη φορά. 

Το ερώτημα είναι: ''Θέλουμε να ζήσουμε κάτι για δεύτερη φορά;''. Τι είναι αυτό που πραγματικά μας κάνει να επαναλαμβανόμαστε, ή ακόμα χειρότερα για ποιον λόγο επιλέγουμε συνειδητά την επανάληψη; Ήρθαμε σε επαφή με τις συνέπειες την πρώτη φορά. Γιατί θέλουμε τώρα να τις ξαναδούμε;

Είναι η συνήθεια που μας αναγκάζει; Πρόκειται για την ασφάλεια και την γνώριμη αίσθηση που μας προσφέρει η επιλογή, ακόμα και όταν είναι εσφαλμένη; Νομίζουμε πως αυτή τη φορά τα πράγματα θα είναι καλύτερα;

Έχει πραγματικά νόημα όλο αυτό; Χρειάζεται να ζούμε στον ίδιο φαύλο κύκλο διαρκώς; Αν δεν αλλάξουμε κάτι, από το μικρότερο μέχρι και το μεγαλύτερο, τίποτα δεν θα αλλάξει στη ζωή μας. Το άλφα, άλφα προσφέρει και το βήτα, βήτα αντίστοιχα. Δεν θα φτάσουμε μέχρι το ταυ, αν δεν αλλάξουμε παραστάσεις. 

Είναι μάλλον άτοπη η προσπάθεια να κάνουμε πλήρη αλλαγή στον εαυτό μας. Μπορούμε να γίνουμε καλύτεροι -πολύ καλύτεροι-, αλλά είμαστε η ίδια υπόσταση πάντα. Μπορούμε να αλλάξουμε τα 99 χαρακτηριστικά από τα 100 του εαυτού μας, αλλά ένα παλιό κομμάτι μας θα μείνει εκεί. Είναι θέμα δικό μας το πόσο θα επιτρέψουμε να μας επηρεάσει το ένα και μοναδικό παλιό στοιχείο. Μπορεί να κυριαρχήσει έναντι των άλλων, ή μπορεί να μείνει στην αφάνεια και να ξυπνά παρά μόνο πολύ σπάνια στις δύσκολες ''φάσεις'' που μερικές φορές διανύουμε..

You can not save someone who does not want to be saved

Καλησπέρα Girls and Boys In The City!

Είναι δεδομένο ότι όλοι έχουμε κάποιον ή κάποιους ανθρώπους τους οποίους νοιαζόμαστε πάρα πολύ.. Αρκετοί από εμάς γινόμαστε υπερευαίσθητοι σε κάποια θέματα και κάνουμε αυτοσκοπό μας τη ''σωτηρία'' αυτών των ανθρώπων που λατρεύουμε, όταν οι τελευταίοι αντιμετωπίζουν κάποια προβλήματα ή απλώς σφάλλουν αδιάκοπα σε διάφορους τομείς. 

Η αλληλεγγύη είναι αυτή που μας κάνει ανθρώπους. Πολλές φορές εκφράζουμε λεκτικώς τα συναισθήματά μας, τις σκέψεις μας και τις φοβίες μας. Άλλες φορές παραλείπουμε τα λόγια και προχωρούμε στις πράξεις, ή κάνουμε εντέλει και τα δύο. Όταν ένας δικός μας άνθρωπος βλέπουμε πως έχει πάρει την κατηφόρα, ενδέχεται να πανικοβληθούμε. Αυτό δεν αφορά σε όλους τους ανθρώπους. Οι περισσότεροι έχουν αυτοσυγκράτηση και μπορούν να διαχειριστούν την κατάσταση. Άλλοι άνθρωποι, ωστόσο, είναι λιγάκι επιρρεπείς και απορροφούν τα προβλήματα των άλλων σαν σφουγγάρι.

Όταν δεν μπορούμε να κρατήσουμε απόσταση από τα προσωπικά ζητήματα των άλλων και τα κάνουμε δικά μας, ενυπάρχει κάποιος κίνδυνος. Στην περίπτωση που το άλλο άτομο δεν κατανοεί την κατάστασή του, ή την αντιλαμβάνεται αλλά απλά δεν τον ενδιαφέρει, κάποιοι από εμάς αναλαμβάνουμε τον ρόλο του σωτήρα. 

Η ερώτηση εδώ είναι η εξής: ''Θέλει ο άλλος να σωθεί;''. Αρκετές φορές δεν θέλει- Εμείς θέλουμε. Και κάνουμε τα πάντα για να τον σώσουμε, ακόμα και αν χρειαστεί να βάλουμε τον εαυτό μας σε δεύτερη και τρίτη και τέταρτη μοίρα. Την επέκταση αυτού του συνειρμού δε χρειάζεται να την αναλύσουμε. Η επόμενη ερώτηση είναι αυτή: ''Μέχρι ποιο σημείο πρέπει να θυσιαστούμε για κάποιον που δεν θέλει να το κάνουμε'';. Η απάντηση εδώ χωράει αρκετό γέλιο..

Προς αποφυγήν παρεξηγήσεων, για κανέναν λόγο δεν υπονοώ ότι δεν πρέπει να βοηθάμε κανέναν. Αντιθέτως, ως άνθρωπος δηλώνω υπέρμαχος της αλληλεγγύης. Το θέμα είναι ότι οφείλουμε ως άνθρωποι να διατηρήσουμε τη ψυχραιμία μας, να δούμε ένα ζήτημα σφαιρικά και να μην καταρρεύσουμε. Ένας άνθρωπος που δεν θέλει να σωθεί, δεν θα σωθεί, αν πρώτα δεν δει και δεν αντιμετωπίσει τις συνέπειες. Δυστυχώς, αρκετές φορές χρειάζεται κάποιος να πέσει πρώτα και μετά να ξανασηκωθεί, ακόμα και αν έχει εμάς ως θεατές. Όταν πέσει, όμως, δεν χρειάζεται να τον παρατήσουμε.. Πιθανόν να έμαθε από τα λάθη του και τώρα να είναι σε θέση να παλέψει για αυτά. 

AIDS

Καλησπέρα Girls and Boys In The City!

Μπήκε και ο Δεκέμβριος. Είναι αναμφίβολλα ο μήνας των γιορτών, της χαράς, της διασκέδασης, των πολλών εξόδων και ούτω καθεξής.. Είναι ένας μήνας που μας έχει να τρέχουμε από κατάστημα σε κατάστημα ψάχνοντας το κατάλληλο δώρο για τους αγαπημένους μας. Αν δεν βρούμε το κατάλληλο σε μια περιοχή, πάμε στην επόμενη.

Καλά όλα αυτά, στους περισσότερους αρέσουν. Το θέμα, όμως, είναι πως σίγουρα είναι πολύ καλή η χαρά, η διασκέδαση και τα ξέφρενα πάρτυ, αλλά η ζωή δε σταματάει εκεί και ούτε περιλαμβάνει μόνο αυτά.

Η υγεία είναι ξεκάθαρα ένα από τα πιο σημαντικά θέματα που μας απασχολούν. Όπως είναι καθιερωμένο, η πρώτη ημέρα του Δεκεμβρίου είναι αφιερωμένη κατά του AIDS. http://www.sansimera.gr/worldays/76 
Ωστόσο, διάφοροι φορείς υγείας επιδιώκουν να προωθήσουν την ενημέρωση περί του ιού και προστασίας αυτού καθόλη τη διάρκεια του μήνα. 

Υπάρχουν αρκετές οργανώσεις, κυβερνητικές και μη, οι οποίες προσφέρουν δωρεάν ενημέρωση και εξετάσεις σε όλους τους πολίτες. Οι εξετάσεις είναι απόλυτα ανώδυνες. Το μόνο που συμβαίνει είναι ότι πέρνουν ένα δείγμα σάλιου και μέσα σε 20 λεπτά βγαίνει το αποτέλεσμα. Επομένως, δεν χρειάζεται ούτε κουράγιο, ούτε εσωτερική και εξωτερική δύναμη, ούτε πόνο, ούτε ολόκληρη ημέρα να καταναλώσει κανείς, ώστε να κάνει τις εξετάσεις. Πρόκειται για διαδικασίες απόλυτα εχέμυθες, εφόσον δε ζητάνε ταυτότητα, αλλά και κανένα άλλο προσωπικό στοιχείο. Μάλιστα, δίνεις απλά ένα ψευδώνυμο, ή το πολύ το μικρό σου όνομα. Όλα αυτά είναι υπεραρκετά. 

Λόγω των ημερών, τα προγράμματα με τις δωρεάν εξετάσεις είναι αρκετά εκτεταμένα. Υπάρχουν πολύ περισσότεροι φορείς. Ακόμα, όμως, και μετά το πέρας της πρώτης ημέρας του Δεκεμβρίου θα εξακολουθήσουν να υπάρχουν μερικά. Θυμηθείτε: είναι πάντα δωρεάν. 

Δεν είναι κακό το νας πας να κάνεις εξετάσεις. Είναι ανθρώπινο. Δεν είναι ταμπού. Είναι ενημέρωση και ανάληψη ευθυνών. Δεν χρειάζεται να έχεις κάποιον λόγο για να πας. Αν έχεις ενεργές σεξουαλικές σχέσεις, αυτό και μόνο είναι υπεραρκετός λόγος. Και όχι, το να έχεις βρεθεί μόνο με έναν άνθρωπο στη ζωή σου, δεν λέει και κάτι. Καλώς ή κακώς, ποτέ δεν ξέρεις. Οπότε, απλά πας. Για το καλό σου.

Κέντρα όπου μπορείς να απευθυνθείς:

http://athcheckpoint.gr/
http://www.keelpno.gr/el-gr/%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B9%CE%BA%CE%B7.aspx
http://www.10percent.gr/periodiko/teyxos29/1847--hiv.html

Ασφαλής οδήγηση..

Καλησπέρα Girls and Boys In The City!

Ένα αρκετά σημαντικό θέμα, στο οποίο θα αναφερθούμε αυτή τη φορά, δεν είναι άλλο παρά η οδική ασφάλεια. Όλοι ξέρουμε πόσο μείζονος σημασίας είναι το να προσέχουμε, όταν είμαστε στο δρόμο, είτε ως πεζοί είτε ως οδηγοί. 

Δυστυχώς, τα στατιστικά στοιχεία δεν είναι με το μέρος μας. 

Η παραπάνω εικόνα αφορά στα στατιστικά στοιχεία του έτους 2012 και είναι ελληνικών δεδομένων. Τα αντίστοιχα του 2013 δεν έχουν βγει ακόμα. Δε χρειάζεται να δείξουμε και την παγκόσμια ανάλυση. Είναι γεγονός ότι δεν κατέχουμε μια χαμηλή θέση στους πίνακες αυτούς. Δεν είναι ανάγκη να γίνουμε ένα ακόμα στοιχείο των πινάκων αυτών, σωστά;

Για αυτό, προσέχουμε..Όλοι και χωρίς καμία εξαίρεση. Εμείς μπορεί να είμαστε προσεκτικοί, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι όλοι. Επιπροσθέτως, δεν χαλαρώνουμε. Εδώ δεν ισχύει το ''Έλα, μωρέ! Πάντα προσέχω, δεν χάθηκε και ο κόσμος για μια φορά!''. 

Μερικές οδηγίες οδικής ασφάλειας..

1. Μαθαίνω και χειρίζομαι σωστά τον Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας (ΚΟΚ).

2. Πάντα μα πάντα φοράω ζώνη στο αυτοκίνητο και κράνος στο μηχανάκι. 

3. Δε βιάζομαι να περάσω από τα φανάρια, αν είμαι πεζός. Περιμένω να ανάψει το πράσινο των πεζών και περνώ μόνο όταν έχουν σταματήσει όλα τα αυτοκίνητα. 

4. Αν είμαι πεζός, περνάω από τις διαβάσεις. (Το ότι δεν υπάρχουν παντού διαβάσεις είναι ένα γνωστό μειονέκτημα της χώρας μας.)

5. Δεν ακούω μουσική από τα ακουστικά, όταν είμαι πεζός. Έτσι, δεν ελλοχεύει ο κίνδυνος κάποιος να φωνάξει ή να κορνάρει και εγώ να μην τον ακούσω.

6. Σέβομαι τα όρια των ταχυτήτων και γενικότερα όλες τις πινακίδες. Κάποιον λόγο έχουν που υπάρχουν. 

7. Δεν κάνω αντικανονικά προσπεράσματα. 

8. Δίνω προτεραιότητα σε πεζούς και σε άτομα με ειδικές ανάγκες (ΑΜΕΑ).

9. Τοποθετώ τα παιδιά πάντα στο πίσω κάθισμα και υποχρεωτικά τους βάζω ζώνη, φροντίζοντας όσο είναι δυνατόν, να μην την αφαιρέσουν πάνω στο παιχνίδι τους. 

10. Πριν ξεκινήσουμε ταξίδι, ελέγχουμε πάντα την κατάσταση του οχήματος. 

11. Διαθέτουμε φαρμακείο στο πορτ-μπαγκάζ του αυτοκινήτου, καλώδια, τρίγωνο και γενικά όλα αυτά τα απαραίτητα. 

12. Δεν κάνουμε κατανάλωση απαγορευμένων ουσιών και δεν μεθάμε. 

13. Δεν μιλάμε στο κινητό. 

Είμαστε ένα βήμα πριν την περίοδο των γιορτών. Καλό είναι να προσέχουμε όλοι, έτσι ώστε να είμαστε όλοι καλά. Καλύτερα να προσέχουμε λίγο και να έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο, παρά να τρέχουμε μετά. Για το καλό όλων..

From pink to black

Καλησπέρα Girls and Boys In The City!

Αυτή τη φορά, το blog μας φιλοξενεί μια νεαρή κοπέλα, τη Δήμητρα.Μπορούμε να τη βρούμε στο facebook ως From Pink to Black (https://www.facebook.com/FromPinkToBlackClothing?fref=ts). Πρόκειται για μια πολύ ταλαντούχα κοπέλα, η οποία σχεδιάζει ρούχα και μετά τα κάνει πραγματικότητα με τη δική της ραπτομηχανή. Δουλεύει μόνη της και μάλιστα στο χώρο του σπιτιού της! 

Ακολουθεί η συνέντευξη, που πήραμε..

1.Καλησπέρα!  Κατ αρχάς, να συστηθούμε.. Πώς λέγεσαι και πόσο χρονών είσαι;

Καλησπέρα! Είμαι η Δήμητρα και είμαι 22 χρονών.

2. Σπουδάζεις κάτι; Με τι ασχολείσαι;

Ναι. Σπουδάζω Ηλεκτρολογία , βρίσκομαι στο πέμπτο έτος  και ασχολούμαι συστηματικά με το σχέδιο μόδας και την κοπτική ραπτική τον τελευταίο 1,5 χρόνο.

3.Πώς ξεκίνησες να ασχολείσαι με την μόδα και συγκεκριμένα με την ραπτική;

Από μικρή είχα την τάση να φτιάχνω πράγματα μόνη μου, όπως ρούχα στις κούκλες μου και αργότερα κοσμηματάκια και αξεσουάρ.  τα τελευταία χρόνια δεν έβρισκα στα μαγαζιά ρούχα  που να μου αρέσουν, και έτσι πριν από τρία χρόνια αποφάσισα να δοκιμάσω να φτιάξω δικά μου. Με την προτροπή λοιπόν και φίλων  άρχισα να ασχολούμαι πιο σοβαρά με το “χόμπι” μου.

4. Μόδα ή στυλ;

Στυλ. Το στυλ είναι διαφορετικό για τον καθένα, πηγάζει από μέσα μας και συνήθως εκφράζει ένα κομμάτι της προσωπικότητας μας. Η μόδα είναι κάτι που περνάει και το καθορίζουν άλλοι για εμάς.

5.Ενδιαφέρεσαι για σπουδές και καριέρα στο εξωτερικό;

Για σπουδές ναι, είναι μια πολύ μεγάλη εμπειρία! Καριέρα θεωρώ πως είναι  μία μεγάλη λέξη και ομολογώ πως δεν μπορώ  να απαντήσω!

6. Αγαπημένοι σχεδιαστές; Τι ξεχωρίζεις από τον καθένα τους;

Η αλήθεια είναι ότι δεν παρακολουθώ συστηματικά τους σχεδιαστές, αλλά ένας σχεδιαστής που ξεχωρίζω  είναι ο Alexander McQueen. Το ύφος του ήταν  πολύ ιδιαίτερο!

7.Προτιμάς να σχεδιάζεις ρούχα που εμπίπτουν αποκλειστικά  στο δικό σου στυλ, ή θα δοκίμαζες  να σχεδιάσεις και κάτι μακριά από τα προσωπικά σου γούστα;

Το ρούχα που σχεδιάζω δεν εμπίπτουν απόλυτα  στο προσωπικό μου στυλ.  Μου αρέσει περισσότερο  να υλοποιώ  κάτι   όπως μου το ζητήσει ο καθένας!

8.Και τέλος, πες μας τα όνειρά σου! Τι προσδοκίες έχεις;

Δύσκολη ερώτηση… Θα ήθελα να έχω στο μέλλον ένα δικό μου μικρό ατελιέ!

Σε ευχαριστούμε για το χρόνο σου!

Και εγώ ευχαριστώ!

Ας δούμε και μερικές φωτογραφίες από το έργο της.. 

Τι λέτε, λοιπόν; Πώς σας φαίνονται; Μην ξεχάσετε να επισκεφθείτε τη σελίδα της Δήμητρας! Αν έχετε απορίες σχετικά με τη σελίδα, μη διστάσετε να ρωτήσετε..

καφές- πέμπτο μέρος

Καλησπέρα Girls and Boys In The City!

Με αυτή τη δημοσίευση τελειώνει το αφιέρωμα στον καφέ. 
Αυτή τη φορά θα πούμε κάποια γενικά πράγματα για τον καφέ!

1.Η λέξη ''καφές'' προέρχεται από την Kaffa, που είναι επαρχία της Αιθιοπίας.

2.Ο καφές συνήθως ονομάζεται από την περιοχή παραγωγής του. 

3.Ο καφές μόκα προέρχεται από το λιμάνι της Υεμένης, Μόκα.

4.Ο τρόπος επεξεργασίας του δίνει ενίοτε και αυτός ονομασίες.

5.Περίπου τον 17ο αιώνα, οι Γάλλοι χρησιμοποιούσαν το ρόφημα του καφέ ως μέσο, για να ''προσελκύσουν'' νεαρές δεσποινίδες.

6. Πάλι την ίδια εποχή, οι Γάλλοι, κυρίως, θεωρούσαν ότι ο καφές είναι αρκετός για να οξύνει το πνεύμα, οπότε του είχαν δώσει μια διανοητική διάσταση.

7.Στο ίδιο δέντρο (καφεόδεντρο) υπάρχουν άνθη και καρποί, που βρίσκονται σε διαφορετικά στάδια ωρίμανσης. 

8.Τον 18ο αιώνα αυξήθηκε πάρα πολύ η κατανάλωση γάλακτος, καθώς το χρησιμοποιούσαν στον καφέ. 

9.Στην Κολομβία υπάρχει ένα εθνικό πάρκο του καφέ στο Montenegro.

10.Ένα καφεόδεντρο παράγει κατά μέσο όρο δυόμισι κιλά καρπούς ετησίως, δηλαδή 40-50 φλιτζάνια.

Εύχομαι να σας άρεσαν αυτά τα λίγα πράγματα που είδαμε! Αν θέλετε να προσθέσετε κάτι, μη διστάσετε!